Wim goes Sjamaan

Ja ik weet het het is even geleden dat ik iets heb gepost. Dan denken jullie die Wim is ons vergeten, of Wim zal wel niks meer meemaken, nee hoor in tegendeel! Wij zijn druk, op onze manier, met van alles en nog wat. Zoals kijken naar een ander onderkomen. Lilian’s was-ritueel, boodschappen en dat op een vakantie tempo immers het is toch vakantie?

Over rituelen gesproken .. Ik heb jullie, in het begin dat we op Bali arriveerden, verteld dat mijn benen verschrikkelijk op spelen ( RLS). En had ik de gedachte “geventileerd”, om een afspraak met een Dukun te maken. Misschien heeft een Dukun een beetje meer uitleg nodig, dus volgt hier een korte omschrijving, vanuit mijn belevingswereld.

Een Dukun is een eigenlijk een sjamaan, een traditionele genezer. Een spiritistische medium, en bij gelegenheid tovenaar of meester van de zwarte magie. Ik heb er goed over nagedacht, maar baat het niet, dan schaadt het niet en met deze nobele gedachte ben ik via een bevriende Balinees ben ik bij een Dukun terecht gekomen. Hij vertelde mij dat hij een Dukun wist die aan de rand van Ubud woont, 28 jaar jong is, maar een grote bekendheid heeft opgebouwd, en ook nog eens goed Engels spreekt. Dat laatste sprak mij zeker aan! Ik kan dan tenminste verstaan wat de Dukun allemaal prevelt of vertelt.

Vanuit Kuta 2,5 uur met de taxi heen, (we zijn nog gestopt om offerbakjes op de markt te kopen. Eerlijk waar mensen, Bali komt om in de offerbakjes). Veel verder dan Ubud komen we wat hoger in de bergen bij een typisch Balinese woning, ommuurd met een in/uitgang waar verschillende familieleden bij elkaar wonen. En daar stond hij dan, de jonge Dukun, een 82 jaren oude meester, dus niet de beloofde jonge 28 jaren Dukun, zoals mij in het begin werd verteld, ach waarschijnlijk is deze op vakantie, en zijn vader of opa neemt de honneurs waar .. zijn Engels van de Dukun was net zo verstaanbaar als zijn leeftijd, maar gelukkig vertaalde Nyoman de taxi chauffeur wat de Dukun prevelde. Alles wat de Dukun vertelde werd door de chauffeur vertaald, en voegde volgens mij ook nog eens zijn eigen interpretatie bij. Kortom ik ben blij er heelhuids uit te zijn gekomen! Helaas mocht ik niet filmen, dus helaas lieve mensen, geen beeldmateriaal. Wel heb ik heb alles met mijn dictafoon opgenomen. Waar ik dus geen toestemming voor heb gevraagd. Maar dacht bij mezelf, wil ik het weten dan zal ik een goede tolk moeten zien te vinden. Die zijn er natuurlijk genoeg. (bijna elke Balinees, spreekt Engels en zou dat voor mij kunnen doen) Maar ik heb het gevoel dat de Dukun meer persoonlijke dingen vertelde, die de taxichauffeur me niet in het Engels heeft verteld of kon vertalen.

Maar goed, na de koffie Bali, werd ik naar zijn klein werkkamertje geloodst. Hier begon De Dukun met zijn rituelen. Eerst in een soort van sanscrypt, leek veel op de schrijfstijl ven sri lanka. Mijn naam geschreven, en daarna begon hij op een zingende manier spreuken te uiten met af en toe mijn naam erin. Maar Wim molenaar, wordt natuurlijk anders uitgesproken op Bali, als in Nederland. Zeker als het op een soort van Mantra achting, zingend wordt uitgesproken. Dat vond ik eigenlijk komisch klinken. Maar goed, ik moest mijn aandacht erbij blijven houden, wat tenslotte mijn doel, was van die onrustige benen af te komen. Na mijn benen met heilig water gewassen te hebben, en met de nodige wierook bewerkt te hebben werden mijn benen nogmaals gewreven en licht gemasseerd. Ik begreep dat het ritueel nu ten einde was gekomen. Ik kreeg wat heilig water mee, (ik hoop dat Lilian dit niet voor waswater, of drinkwater aanziet) wat wierookstokjes, en de nodige instructies, natuurlijk vertaald door de chauffeur. Na nog wat onverstaanbare dingen van de Dukun en van de taxichauffeur mee gekregen te hebben kon ik gaan.

En nu zijn jullie natuurlijk benieuwd naar het resultaat. Voorheen, ondanks dat ik de voorgeschreven medicijnen slik, gaan mijn benen in mijn slaap onvoorstelbaar tekeer. Gelukkig slaap ik dan, maar Lilian kan door dat geschud niet slapen. En nu … na het bezoek aan de Dukun, ga ik de 4e nacht in, mijn benen schudden niet meer. Ik draai alleen erg veel in mijn slaap, en dat gaat wel schoksgewijs. Maar hou Lilian niet meer wakker dor het vele geschud met mijn benen. Nu snurk ik alleen nog maar, helaas voor Lilian daar kan ze ook niet van slapen. Donderdag heb ik nog een vervolg afspraak met de Dukun, kan ik meteen vragen of hij me van het snurken kan afhelpen. Als dit net zo gaat als met die benen van mij, zal Lilian als doornroosje slapen en ‘s ochtends door een prins wakker wordt gekust.